مقایسۀ عملکرد ماز ذهنی و یادگیری انتقال دو جانبۀ عصبی (بر اساس آزمون ترسیم در آینه) در دانشجویان با حافظۀ دیداری- شنیداری قوی و ضعیف

مقدمه: امروزه سنجش مهارت­های یادگیری در زمینه ادراکی­ حرکتی­،­یک رویکرد عملی برای شناخت بهتر فرایندهای مغزی محسوب می­شود. از این­رو، هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسۀ عملکرد ماز­ذهنی و کشیدن تصویر از روی آینه در افراد با حافظه دیداری- شنیداری قوی و ضعیف بود. روش: این پژوهش از نوع علی- مقایسه­ای بود که با استفاده از نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای 180 دانشجوی پسر دانشگاه ارومیه (90 نفر در هر دو گروه با حافظۀ قوی و ضعیف)، مورد بررسی قرار گرفته شدند. ابزار پژوهش شامل ماز ذهنی پترسون، آزمون یادگیری حرکتی (ترسیم در آینه) و شاخص دیداری و کلامی فرم تجدید نظر شدۀ مقیاس حافظۀ وکسلر (WMS-R) بود. یافته­ها: نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیره (MANCOVA) با کنترل متغیرهای رشته تحصیلی، سن و جنسیت نشان داد که میانگین خطا و زمان ترسیم در آینه در گروه حافظۀ دیداری- شنیداری قوی نسبت به گروه حافظۀ دیداری- شنیداری ضعیف، بسیار کمتر بود. از سوی دیگر، گروه حافظۀ دیداری- شنیداری قوی میانگین خطای ماز ذهنی کمتری نسبت به گروه حافظۀ دیداری- شنیداری ضعیف داشتند (05/0>p). نتیجه­گیری: می­توان استنباط کرد دانشجویان دارای حافظۀ دیداری- شنیداری قوی در تکالیف انتقال یادگیری دو جانبۀ مغز که یک تکلیف با هماهنگی دو دست و تعامل عملکرد شناختی نمیکرۀ مغز است، عکس­العمل بهتری دارند و با زمان و خطای کمتری به ترسیم شکل در آینه می­پردازند. همچنین در حافظۀ فضایی که مسئول ذخیره اطلاعات در محیط و جهت­گیری فضایی است، مهارت­های بهتری از خود بر جای می­گذارند.